Terug thuis
We hadden een zeer turbulente vlucht terug en met een uur vertraging landden we om 0.15 uur in Zaventem.
Wakker worden bij de kerkklokken van de kathedraal doet je beseffen dat je weer thuis bent. De week met Sara op vakantie was erg fijn. Ik heb dan net ook met verdriet afscheid genomen. Haar thuis is in Gent.
Met nieuwe energie ga ik het dagelijks leven weer in, klaar om stappen te zetten. Dank je voor de fijne dagen Sara, ik hou van je.
Fijn dat je met ons mee op reis bent geweest, hopelijk tot een volgende keer.
Veel liefs
Jeannette
Een regenachtige vrijdag in Marrakech
Wakker worden met onze muezzin en constateren dat het miezert. Er zijn prettiger manieren om de dag om half zes te beginnen. We laten het weer niet aan ons hart komen en vertrekken na het ontbijt naar het paleis El Badi.
Ooit beschouwd als een van de mooiste paleizen en bekleed met goud. Nu kale lemen muren, maar met een beetje fantasie waan je je terug in de gouden tijden. Schitterend om te zien hoe de sinaasappelbomen in verlaagde tuinen waren aangepland om vooral het paleis in al zijn grootsheid te kunnen aanschouwen. De verlaagde tuinen afgewisseld met prachtige waterbassins. Op de muren van het paleis nesten met ooievaars, gereïncarneerde mensen en dus heilig. Dan ook nog de minbar uit de Koutoubiamoskee, kortom een bezoek meer dan waard.
Vrijdag, de dag van gebed. Veel winkels in onze kruidensouk waren gesloten, gelukkig niet alle. En na de quiz (do you know what this is, do you know what this is...) gingen we met een welgevulde tas even terug naar onze Riad. Airco hoog op om weer op temperatuur te komen.
Dan de laatste souvenirjacht in de souks bij het Jeema el fna plein. We zijn trots op onszelf. Flink afdingen om de prijs te betalen die we het souvenir waard vonden.
Druk drukker drukst op ons plein nu de zon was beginnen schijnen en alle Marokkanen hun vrije dag hadden. Nog een avocadosapje bij ons Café de France en een hapje eten. Dan onze overgebleven lolly's aan Sella gegeven. Ze zat met haar mama op hun vaste plekje te bedelen. Met pijn in ons hart namen we afscheid van het ukkie.
Morgen de koffers pakken, nog even wat eten en dan naar het vliegveld. En nu nog lezen en vroeg slapen. Morgenvroeg om half zes roept onze muezzin weer.
Veel liefs Sara en Jeannette
Mist in Marrakech
Wakker worden om half zes dankzij onze muezzin. Nog wat dommelen en dan constateren dat er een dichte mist boven Marrakech hangt. Shoppingtijd dus.
Volgens de riadmevrouw was het maar een kwartiertje wandelen. We vonden haar al niet zo heel hartelijk en na meer dan een uur sjouwen zonder winkels te hebben gezien vonden we haar gewoon niet meer leuk.
Het is ons gelukt. Kleren kopen in de solden (opruiming) bij de Zara en een paar leuke boetiekjes. En er gaat daarna niets boven een goede burger van McDonald. Na met mijn oog eerst tegen de taxideur te hebben gestoten en de chauffeur daardoor flink te hebben laten schrikken, werden we keurig bij ons plein afgeleverd.
Eerst maar eens warm worden op onze kamer. Tegen vier uur brak een waterig zonnetje door. Hoogste tijd voor een drankje bij Café de France; avocadosap met melk. Ach het is weer eens wat anders. De levendigheid op het plein, de mooie zonsondergangen, ik ga ze missen.
Deze avond wilden we een toeristenrestaurant proberen. Dat is dus geen aanrader. Het eten was niet slecht en we hebben de vermiste kipfilet gevonden. Maar mens die prijzen... Op YouTube kun je een filmpje vinden 'opgelicht in Marrakech' er is niets van gelogen. Dat weten we dan ook weer (en jij aandachtige lezer nu ook).
Hopelijk morgen weer wat zon, we willen nog een paleis bezoeken en de souks afstruinen naar hebbedingetjes.
Veel liefs Sara en Jeannette
De tuin van Yves, taxi's en kamikazebrommers, hoe te overleven in Marrakech
Kwart voor zes en onze muezzin had er zin in. Meer dan 20 minuten riep hij op tot gebed en in een steeds hogere toon. Er is geen logica te ontdekken in de oproepen. Soms is de man in een paar seconden klaar, soms heeft hij bijna een half uur nodig. Zijn nare hoest is hij gelukkig kwijt.
Nog even weer indommelen en dan ons ontbijtje op het dak. Voor vanaag staat een bezoek aan de Jardin Majorelle op het programma en een bezoek aan de Medersa Ben Youssef. Op naar ons plein en met de taxi naar de Jardin, de plaats waar de as van Yves Saint Laurent is uitgestrooid (de man had de tuin in het verleden gekocht en opgeknapt). We waren duidelijk niet de enige bezoekers, maar in de tuin zelf was het rustig, groen en koel. Natuurlijk hoort een bezoek aan het Musee de Berbers ook tot de must do. Het museum over het leven van Yves bleek gesloten op woensdag.
Kopje espresso en een colaatje op een terras tegenover de Jardin, een zaak die het vijfvoudige vroeg van de werkelijke kosten van een colaatje. Marrakech, een prachtige stad, maar de geldklopperij begint me nu na 5 dagen de keel uit te hangen. Dat je als toerist iets meer moet betalen dan een inwoner van de stad, geen probleem, maar probeer me niet af te zetten want dan word ik boos. Zoals in het restaurant waar we wat aten en de ober bij het brengen van de rekening zei 'service is not included' oke no service dus.
Maar goed na de Jardin terug in een taxi op weg naar Medersa Ben Youssef. Het verkeer in Marrakech... ik zal niet meer snel klagen wanneer ik weer op mijjn fiets door Antwerpen rijd, het is hier echt linke soep. Uitstappen bij het begin van de medina en dan op zoek in de wirwar van straatjes naar de Medersa (de enige heilige plaats waar je als niet-moslim binnen mag). We hebben hem na lang zoeken gevonden om te constateren dat deze gesloten was in verband met verbouwingswerken.
Gelukkig lag het verloren gewaande Musee de Marrakech er vlak naast en zijn we daar gaan kijken. Voor de kunst moet je hier niet zijn, voor de architectuur des te meer. Een schitterend paleis met zalen, hamams en binnenplaatsen.
De omgangsvormen in de Marokkaanse cultuur zijn ons volstrekt onduidelijk. Mijn meis wordt volledig ontkend in haar bestaan, het is soms net of ze onzichtbaar is, ze moet gewoon opzij springen om niet door een brommermaniak aangereden te worden. Maar we laten dat niet aan ons hart komen. Machocultuur waarin de vrouwen het werk doen en de mannen rustig oud worden.
Lunchtijd, eten in een restaurant waar een biertje geschonken wordt. Het eten was goed, het pintje voor Sara lekker koud en een uitstekende dorstlesser.
We leren elke dag bij, de opdringerige binnenlokkers bij de restaurants zijn direct stil wanneer we vragen 'do you have beer', gevleugelde woorden waarna we rustig door kunnen lopen. en de kleine kinderen die zakdoekjes verkopen krijgen een lolly en zijn ook direct weer vertrokken wanneer we op een terras zitten (we hebben een halve kilo lolly's gekocht).
Het is drie uur (plaatselijke tijd) we genieten van de zon en de rust op het dak van Azalia. Vanavond nog even weer op stap om wat te eten.
Veel liefs Sara en Jeannette
Tijd voor cultuur
Dag vier van onze vakantie in Marrakech. Na de cultuur van de souks nu tijd voor het religieuze. De moskee van de stad, de Koutoubiamoskee. De minaret is al vanuit de verte te zien en het monument van de stad. Daterend uit de twaalfde eeuw, daar moesten we naar toe.
En dat hebben we dus gedaan. De moskee zelf was verboden terrein voor ons. We zijn er dan maar eens omheen gewandeld en meteen een bezoek gebracht aan de botanische tuin. De laatste trap en Marokkaanse jongen die iets wilde verkopen waren er even iets te veel aan, een smak op het plaveisel tot gevolg. Gelukkig een heel lieve dochter die de pijn snel deed vergeten.
Op het plein voor de moskee een prachtige witte tombe met het lichaam van Lalla Zohra, dochter van een slaaf, die elke nacht veranderde in een duif.
Een drukke weg over, kopje koffie en terug naar de ons vertouwde medina. Zwerven door straatjes een praatje met deze en gene Marokkaanse man (de vrouzen werken hier) en nog een heerlijke lunch voodat we weer naar onze riad trokken.
En nu lekker in de zon op het dak van Azalia, beetje lezen, beetje schrijven, beetje doezelen en straks? Nog een beetje naar het Jeema el fna en een hapje eten.
Voor nu veel liefs
Als de zon achter de huizen zakt wordt het fris. Tijd om ons dak te verruilen voor de medina en de bedrijvigheid op het jeema el fna. we maken een inspectieronde langs de eettenten. Nee runderkoppen zijn voor de veggies twee bruggen te ver. Eerst maar even wat drinken op het terras van ons café en dan naar een lokale eetgelegenheid in onze straat. Voor aardappeleters is Marokko met de vele tajines een paradijsje (ik dus). Sara heeft het niet begrepen op patatten, de keuze was voor haar zeer beperkt. Morgen op zoek naar een tentje waar we beide wat van onze gading vinden.
We zijn moe. Zoveel indrukken, zoveel mensen die je iets willen verkopen of je bij hun tentje willen laten eten.... Plaatselijke tijd acht uur, bij jullie een uurtje later, nog even lezen en dan slapen tot de oproep voor het gebed om kwart voor zes.
Veel liefs Sara en Jeannette
Een mooie dag, een naar einde
En dan sta je zo in een ander Marrakech. De wereld van de vieze nare pedokerels die hier niet voor de cultuur komen. De klootzak Duitser die eerst een jongen aan zijn tafel in het restaurant kreeg en hem een maaltijd gaf en vervolgens over een tijdstip begon te onderhandelen. Er kwam aan ons tafeltje een lief ukkie dat zakdoekjes verkocht. We hebben geen zakdoekjes gekocht maar haar een lolly gegeven die we van onze buurmanwinkelier in de straat hadden gekregen. Toen de gore Duitser vervolgens van het schatje de lolly afpakte en haar naar hem toe lokte sloegen bij mij een paar stoppen door. Het meisje is met lolly uit de snacktent gekomen, ik had de klootzak graag wat aangedaan maar heb het bij woorden gelaten. En nu zijn we terug in onze riad, het geloof in een deel van de mensheid armer.
Ik laat het hierbij voor vandaag.
Veel liefs Sara en Jeannette
Een eerste verkenning van een bijzondere stad
Het is koud in Marrakech 's nachts. Gelukkig hebben we airco die op een hoge temperatuur onze kamer warm houdt. Lekker geslapen en om half zes een eerste maal even wakker van de oproep tot gebed. Onze kamer ligt naast de minaret. Een uurtje later nogmaals een oproep, het geeft een goed gevoel, we zijn echt in Marrakech.
Lekker ontbijten op het dak van onze Riad, een blauwe lucht een een stralende zon. Vriendelijke mensen, meer is er niet nodig om de dag goed te beginnen.
Eerst maar eens de weg terug wandelen die we gisteravond met onze koffers deden. Het is nog vroeg, we zijn de enige toeristen en leren al snel hoe we de verkopers moeten benaderen. En met de zonnebril op gaat het nog beter, geen oogcontact.
Het plein overgestoken waar de taxi ons gisteren dropte en in de souk van de herborista terecht komen. Alle geuren zijn niet te beschrijven. We hebben gedwaald door de souk en kwamen vervolgens in het echte Marrakech terecht. Visverkopers die sardientjes fileren zonder mes maar vakkundig met de blote handen, De kippenboer die je een levende kip laat kiezen en vervolgens zorgt dat het beestje gepluimd en schoongemaakt in een zak komt.
En dan staat daar plotsklaps zo'n klein jongetje van een jaar of 6 die het vak van gids al aan het leren is. We begrepen hem niet maar zijn ontwapenende gezicht maakte dat je hem wel moest volgen. Door steegjes en dan bij het Joods kerkhof terecht komen, indrukwekkend. Het ventje heeft 10 dirham gekregen en was dolgelukkig.
Na een bezoek aan het kerkkhof (zie foto's) terug naar het plein en onze hoofdstraat, lekker even lunchen en nu? Nu zitten we in een zonnetje op het dak van onze Riad. Later vandaag gaan we verder met onze tocht.
voor nu veel liefs
Eerst een deugddoend zonnebad op het dak van onze riad en dan naar het Djeema el fna. Het beroemde plein in Marrakech . En waar kun je zo'n plein beter bekijken dan vanop het terras op de eerste verdieping van het Café de France. Heerlijk genieten van een muntthee en de menigte beneden je bezig zien. Muzikzanten, slangenbezweerders, duivenmelkers, gesluierde vrouwen die tatoeages zetten... te veel om op te noemen, genoeg om uren naar te kijken.
Na de zonsondergang even langs de riad voor een vest en dan eten. Het restaurant Dar Mimoun werd het. Marokkaans tot in ieder detail, de harira was goed van smaak. ik hou alleen niet van kikkererwten in zijn geheel en er zaten er veel (heel veel) in. Sara had een Marokkaanse salade besteld; zeven (!) schalen met groenten waarvan we enkele herkenden en andere te veel naar kaneel roken. De vegetarische tagine was lekker, van de door Sara bestelde couscous kon een familie van vier eten. Zeer schappelijke prijzen.
En nu, de airco staat op 24° het is 's nachts koud in Marrakech. We hebben veel gezien. Het uur tijdsverschil merken we ook. Morgen is er weer een nieuwe dag.
Veel liefs
Sara en Jeannette
Cultuurschokje
Nog een ontbijtje in Antwerpen, de laatste spulletjes in de koffer en op weg naar Zaventem. Ruim op tijd zoals altijd. Afscheid nemen van Frank, de koffers inchecken en op naar een rustige wachrtuimte met loungebanken en koffie.
Een rustige, drie uur durende vlucht en dan de aankomst in Marrakech.Dankzij mijn stok werden we uit de grote groep wachtenden geplukt en kregen we voorrang bij de politiecontrole. Geloof me het was check, check en dubbel check. De koffers rolden vlug van de band en de dinars zaten snel in de portemonnee.
En dan kom je buiten het vliegveld en weet je dat je in een andere wereld bent. de avond viel langzaam in en gaf de stad iets mystieks ondanks het drukke verkeer. Met Counting Crows op de radio reed de taxichauffeur zo ver als hij kon. Door een wirwar van steegjes kwamen we wandelend bij onze Riad.
Zo overweldigend, alle kleuren, geuren, oude mensen, jonge mensen, kleermakers...het is veel om in je op te nemen na de vlucht. we blijven dan ook lekker op onze (leuke) kamer vanavond. Morgen begint het grote ontdekken. Nog wel even op het dak gaan kijken, duizend en een nacht en nog veel meer sterren.
Veel liefs
Sara en Jeannette