Kwart voor zes en onze muezzin had er zin in. Meer dan 20 minuten riep hij op tot gebed en in een steeds hogere toon. Er is geen logica te ontdekken in de oproepen. Soms is de man in een paar seconden klaar, soms heeft hij bijna een half uur nodig. Zijn nare hoest is hij gelukkig kwijt.

Nog even weer indommelen en dan ons ontbijtje op het dak. Voor vanaag staat een bezoek aan de Jardin Majorelle op het programma en een bezoek aan de Medersa Ben Youssef. Op naar ons plein en met de taxi naar de Jardin, de plaats waar de as van Yves Saint Laurent is uitgestrooid (de man had de tuin in het verleden gekocht en opgeknapt). We waren duidelijk niet de enige bezoekers, maar in de tuin zelf was het rustig, groen en koel. Natuurlijk hoort een bezoek aan het Musee de Berbers ook tot de must do. Het museum over het leven van Yves bleek gesloten op woensdag.

Kopje espresso en een colaatje op een terras tegenover de Jardin, een zaak die het vijfvoudige vroeg van de werkelijke kosten van een colaatje. Marrakech, een prachtige stad, maar de geldklopperij begint me nu na 5 dagen de keel uit te hangen. Dat je als toerist iets meer moet betalen dan een inwoner van de stad, geen probleem, maar probeer me niet af te zetten want dan word ik boos. Zoals in het restaurant waar we wat aten en de ober bij het brengen van de rekening zei 'service is not included' oke no service dus.

Maar goed na de Jardin terug in een taxi op weg naar Medersa Ben Youssef. Het verkeer in Marrakech... ik zal niet meer snel klagen wanneer ik weer op mijjn fiets door Antwerpen rijd, het is hier echt linke soep. Uitstappen bij het begin van de medina en dan op zoek in de wirwar van straatjes naar de Medersa (de enige heilige plaats waar je als niet-moslim binnen mag). We hebben hem na lang zoeken gevonden om te constateren dat deze gesloten was in verband met verbouwingswerken.

Gelukkig lag het verloren gewaande Musee de Marrakech er vlak naast en zijn we daar gaan kijken. Voor de kunst moet je hier niet zijn, voor de architectuur des te meer. Een schitterend paleis met zalen, hamams en binnenplaatsen.

De omgangsvormen in de Marokkaanse cultuur zijn ons volstrekt onduidelijk. Mijn meis wordt volledig ontkend in haar bestaan, het is soms net of ze onzichtbaar is, ze moet gewoon opzij springen om niet door een brommermaniak aangereden te worden. Maar we laten dat niet aan ons hart komen. Machocultuur waarin de vrouwen het werk doen en de mannen rustig oud worden.

Lunchtijd, eten in een restaurant waar een biertje geschonken wordt. Het eten was goed, het pintje voor Sara lekker koud en een uitstekende dorstlesser.

We leren elke dag bij, de opdringerige binnenlokkers bij de restaurants zijn direct stil wanneer we vragen 'do you have beer', gevleugelde woorden waarna we rustig door kunnen lopen. en de kleine kinderen die zakdoekjes verkopen krijgen een lolly en zijn ook direct weer vertrokken wanneer we op een terras zitten (we hebben een halve kilo lolly's gekocht).

Het is drie uur (plaatselijke tijd) we genieten van de zon en de rust op het dak van Azalia. Vanavond nog even weer op stap om wat te eten.

Veel liefs Sara en Jeannette