Wakker worden met onze muezzin en constateren dat het miezert. Er zijn prettiger manieren om de dag om half zes te beginnen. We laten het weer niet aan ons hart komen en vertrekken na het ontbijt naar het paleis El Badi.

Ooit beschouwd als een van de mooiste paleizen en bekleed met goud. Nu kale lemen muren, maar met een beetje fantasie waan je je terug in de gouden tijden. Schitterend om te zien hoe de sinaasappelbomen in verlaagde tuinen waren aangepland om vooral het paleis in al zijn grootsheid te kunnen aanschouwen. De verlaagde tuinen afgewisseld met prachtige waterbassins. Op de muren van het paleis nesten met ooievaars, gereïncarneerde mensen en dus heilig. Dan ook nog de minbar uit de Koutoubiamoskee, kortom een bezoek meer dan waard.

Vrijdag, de dag van gebed. Veel winkels in onze kruidensouk waren gesloten, gelukkig niet alle. En na de quiz (do you know what this is, do you know what this is...) gingen we met een welgevulde tas even terug naar onze Riad. Airco hoog op om weer op temperatuur te komen.

Dan de laatste souvenirjacht in de souks bij het Jeema el fna plein. We zijn trots op onszelf. Flink afdingen om de prijs te betalen die we het souvenir waard vonden.

Druk drukker drukst op ons plein nu de zon was beginnen schijnen en alle Marokkanen hun vrije dag hadden. Nog een avocadosapje bij ons Café de France en een hapje eten. Dan onze overgebleven lolly's aan Sella gegeven. Ze zat met haar mama op hun vaste plekje te bedelen. Met pijn in ons hart namen we afscheid van het ukkie.

Morgen de koffers pakken, nog even wat eten en dan naar het vliegveld. En nu nog lezen en vroeg slapen. Morgenvroeg om half zes roept onze muezzin weer.

Veel liefs Sara en Jeannette